کد مطلب:30764 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » اعتقادات

با توجه به اين كه انسان متشكل از جسم و جان است , آيا هنگام محشور شدن با همين ويژگي هاي دنيوي ظاهر مي شود, مثلاً اگر نابينا و ناشنوا باشد, به همين وضع محشور مي شود؟

هنگام بروز و ظهور قيامت , عالم عوض مي شود و وجههء موجودات به طور كلّي تغيير مي كند.

موجودات كه قبل از قيامت داراي استقلال در وجود به نظر مي رسيدند, در عالم قيامت جنبهء ربط و اتصال به خداي تعالي نمود و بروز بيشتري پيدا مي كند:

قدرت و عظمت و مُلك اختصاص به خداوند قهّار دارد>.

در دنيا به واسطهء حجاب هاي فراوان حقيقت عالم ملكوت روشن نيست و ما محصور در عالم ماده هستيم و دراين عالم زنداني هستيم , وقي مرديم , آزاد مي شويم و چشم به عالم وسيع تر و روشن تر باز مي كنيم . در آن عالم حقايق بروز و ظهور دارند و سريره ها و مخفي ها آشكار مي شود. آن عالم بسيار با اين عالم متفاوت است و مانمي توانيم آن را به خوبي درك كنيم . در آن وقت حقيقت مالك يوم الدين , الملك لله , العزّة لله را مي يابيم در آن روز روابط و اسباب و تعلّقاتي كه در دنيا بود, همه قطع مي شود. پدر به فكر فرزند و فرزند به فكرپدر, و دوست به فكر دوست نيست (فلا أنساب بينهم ).() نسب و خويشاوندي قطع مي شود و هر كس در گرو عمل (پـاورقي 3.مؤمنون (23 آيهء 101

خودش بروز و ظهور مي كند و ممكن است يك نفر از دوستش بسيار فاصله داشته باشد. ممكن است بسيار از افرادكه در دنيا به حساب نمي آمدند, مثلاً فرد مستضعف و بيچاره اي بودند و از سواد و علم و آگاهيِ آن چناني برخوردارنبودند, در كنار پيامبر6و ائمه : باشند و فلان شخصيت كه نامش دهان پركن بود يا ثروتمندي كه چشم ها به اموالش خيره شده بود, در جاي دوري قرار گيرد. در آن دنيا هيچ توجهي به مقام ها و پز دادن ها, پول ها, اموال , روابطو زرنگي ها نمي شود, بلكه عمل و رفتاري كه در دنيا كرده , نقش اساسي را بازي مي كند و سرنوشت انسان را شكل مي دهد. تقوا و تهذيب نفس ملاك است و خوف از خدا و اطاعت از دستورهاي الهي و اخلاص در عمل اهميت ويژه اي دارد. ظلم نكردن , حق و ديگران را پايمال نكردن , حقوق پدر و مادر و خويشان و همسايگان را مراعات كردن , نقش اساسي را بازي كند. اعتقادات صحيح همراه با اعمال صالح نجات بخش است . در آن جا شخصي كه فاسد باشد, گرچه پسر نوح باشد, دستش به جايي بند نيست , اما اويس قرني گرچه پيامبر را نديده و از نقاط دوردست آمده بود, بوي بهشت مي داد. انسان مريض و شَل و كور در آن دنيا مريض و شل و كور نيست , چون آن دنيامربوط به جسم دنيوي ما نيست , بلكه در قالب ديگري نمود و بروز دارد. اين كه فرمود: (1) مربوط به جسم نيست , بلكه سخن از نهان و عمل و قلب است .

قرآن مي فرمايد:

او توأم با سختي و مشكلات خواهد بود و ما او را در روز قيامت كور محشور خواهيم كرد. مي گويد: اي پروردگار! من كه در دنيا بينا بودم ; چرا مرا در اينجا كور محشور نمودي ؟ خداوند مي فرمايد: همان طور كه در دنيا وقتي آيات ما به سوي تو آمد, آن ها را فراموش كردي و پشت گوش انداختي , بدين جهت در امروز نيز فراموش كرده مي شوي >.(2)

(پـاورقي 1.اسراء (17 آيهء 72

(پـاورقي 2.با استفاده از معادشناسي , ج 5 ص 44